Δήλωση του Μ. Τρεμόπουλου που δημοσιεύτηκε στο newsbomb στο μαζί με σχόλια των οι κ.κ. Δημήτρης Καρύδης, Νίκος Ζωίδης, Χρύσα Αράπογλου, Παναγιώτης Σγουρίδης και Νότης Μηταράκης με αφορμή την ψήφιση του νέου μνημονίου.
«Δυστυχώς η χώρα δεν σώθηκε. Βέβαια μας παρηγορεί η απάντηση του Κολοκοτρώνη, όταν είχαν πάει να τον βρουν στη φυλακή, στο Ναύπλιο, και του είπαν «Εδώ χάνεται η χώρα, πρέπει να βγεις να δούμε τι θα κάνουμε». Και η απάντησή του ήταν «Αυτή η χώρα ούτε σώζεται ούτε χάνεται».
Σε αυτό το μεταίχμιο, σε μια ημιθανάτια κατάσταση θα περάσει και το επόμενο διάστημα. Δυστυχώς, ο βασικός στόχος που αποδείχτηκε και με την υπερψήφιση του μνημονίου 2 αυτής της κυβέρνησης, είναι η εξυπηρέτηση των δανειστών της χώρας και των τραπεζιτών κι όχι της κοινωνίας και των πολιτών.
Υπάρχουν ουσιώδεις σημαντικές ανάγκες για να μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν περιλαμβάνονται σε αυτά τα προγράμματα. Όπως η αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, όπως η αντιμετώπιση ενός αδιέξοδου μοντέλου ανάπτυξης, η αντιμετώπιση της εκτεταμένης φοροδιαφυγής και τα χρήματα στους φορολογικούς παραδείσους, όπως η αντιμετώπιση της διαφθοράς και η τιμωρία των ενόχων, όπως η δραστική μείωση των εξοπλισμών και των αντίστοιχων ποσών που έχουν δεσμευτεί από τις κυβερνήσεις. Δυστυχώς δεν αντιμετωπίζονται με κανένα νέο μνημόνιο. Η χώρα πρέπει να κάνει δραματικές μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν μπορεί να δεχτεί άλλο εξόντωση των μισθών και των συντάξεων.
Όπως φαίνεται, μέσα στους επόμενους μήνες θα χρειαστεί να περάσουμε κι άλλη τέτοια ταλαιπωρία, γιατί ακριβώς η συνταγή η οποία εφαρμόζεται, με ομολογία του ΔΝΤ, είναι λάθος. Είναι μια λάθος συνταγή, το είπαν σε απόρρητο έγγραφο πριν από δυο μήνες, σε μια λάθος χώρα. Προσπαθεί όμως, ο άξονας Μερκοζί, να αποδείξει ότι μπορεί να έχει αποτελέσματα στην Ελλάδα.
Και γι' αυτό επιμένουν. Ελπίζουμε σε μια συνολική αλλαγή των συσχετισμών σε ένα ευρωπαϊκό επίπεδο και σε μια αλλαγή της πολιτικής με σαφέστατη και πρακτική έκφραση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Τέτοια είναι η πρόταση του ευρωομολόγου, που οι Πράσινοι κατέθεσαν ήδη από το Δεκέμβριο του 2009 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και αποτέλεσε απόφαση με συντριπτική πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το Μάρτιο του 2010.
Οι πολιτικές αυτές της δημοσιονομικής πειθαρχίας, της αυστηρής λιτότητας, και τα λοιπά και τα λοιπά, ίσως να έπιαναν σε άλλες χώρες. Στην Ελλάδα χρειάζεται ένα σχέδιο βιώσιμου αναπροσανατολισμού αναδιάρθρωσης της οικονομίας, χτύπημα των καρτέλ και ταυτόχρονα αγώνας για μια άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιλάμε για μια χρεοκοπία που ήδη έχει συμβεί στη χώρα, ενώ χρέος –όχι αυτής της κυβέρνησης, γιατί δεν ελπίζουμε - μιας άλλης κυβέρνησης, η οποία θα προκύψει μέσα από τις επόμενες εκλογές (όσο πιο σύντομα, τόσο καλύτερα), είναι να μπορέσει να δώσει μια άλλη πνοή, μια άλλη προοπτική, έναν άλλο προσανατολισμό, με τους απαραίτητους εκσυγχρονισμούς και τις αναδιαρθρώσεις σε μια βιώσιμη κατεύθυνση».
